
*آثار مولوی
مهمترین اثر منظوم مولوی مثنوی شریف است در شش دفتر به بحر رمل مسدس مقصور یا محذوف که در حدود 62000 بیت دارد. در این منظومه طولانی که آن را به حق باید یکی از بهترین زادگان اندیشه بشری دانست ، مولوی مسائل مهم عرفانی و دینی و اخلاقی را مطرح کرده و هنگام توضیح به ایراد آیه ها و حدیث ها و یا تعریض بدان مبادرت جسته است . از جمله ترجمه هایی مهم ، ترجمه ای است از رینولد نیکلسون ، به انگلیسی ، همراه با شرحی از آن که به انضمام طبع نفیسی از متن مثثنوی انتشار یافت . (1925-1940 م).
دومین اثر بزرگ مولوی دیوان کبیر مشهور به دیوان غزلیات شمس تبریزی است، زیرا مولوی به جای نام یا تخلص خود در پایان غالب غزل های خود نام مرادش شمس الدین تبریزی را آورده است . چاپ منقح و مستند این دیوان به تصحیح فاضلانه مرحوم مغفور استاد بدیع الزمان فروزان فر از سال 1337 تا 1345 شمسی انجام گرفت و شماره بیت های آن غیر از رباعیات به 63630 رسیده است. غزل های مولوی مملو است از حقیقت های عالی عرفانی و دریاهای جوشانی است از عواطف حاد و اندیشه های بلند شاعر.
سومین اثر منظوم مولوی رباعیات او است که در چاپ مرحوم استاد فروزان فر عدد آنها به 1983 رباعی (3966 بیت ) رسیده است. از مولوی اثرهائی به نثر باقیمانده که در خور اهمیت بسیار است و آن شامل مجموعه مکاتیب و مجالس او و کتاب فیه ما فیه است.