۲۷ اردیبهشت ماه -روز روابط عمومی مبارکباد

تحولات زندگی بشر که سرعت گرفت ، نیاز به اطلاعات و ارتباطات هر روز افزایش یافت وتا جایی پیش رفت که امروزه داشتن اطلاعات دقیق و آنلاین از نان شب هم برای مردم مهمتر است وآنانیکه اطلاعات جدید را سریع بدست می آورد از دیگران پیشی می گیرند و موفق ترند. در حال حاضر روابط عمومی پل ارتباطی بین سازمان و مخاطب است وهرچه این پل ارتباطی مستحکم تر باشد می توان نتیجه گرفت که سازمان در رسیدن به برنامه ها و خدمات رسانی به جامعه موفق تر حرکت می کند چرا که وظیفه اصلی روابط عمومی ها اطلاع رسانی دقیق، تبلیغ و ترغیب و مشارکت جویی، همگرایی و بهینه سازی اموراست واین وظایف فراتراز نصب بنر و پلاکارد یا درج خبر، عکس، رپرتاژ و آگهی در مطبوعات و یا بخش برنامه های رادیویی و تلویزیونی است. روابط عمومی هایی که برمبنای توجیه کردن و روایتگری فعالیت می نمایند توفیق چندانی در مناسبات ارتباطی خود بدست نمی آورند اما روابط عمومی تحلیل گر یک روابط عمومی با برنامه است که پیشاپیش امور، رویدادها و روندها حرکت می کند و همانند مشاوره مطلع رشد پیدا می کند و در تعیین سیاست ها و خط مشی های سازمان مشارکت می نماید. این روابط عمومی تقویت درک متقابل با مخاطبان را هدف خود قرار داده و با اعتماد به نفس و استدلال، منطق قوی ضمن صیانت از منافع سازمان، از منافع مردم، دولت و سازمان های دیگر هم پاسداری می کند. روابط عمومی تحلیل گر خواست ها، نیازها و گرایشهای مخاطبان سازمان را تشخیص داده و به مدیران سازمان انتقال می دهد و با ارائه مشاوره های تخصصی به سیاستگذاران سازمان سهم قابل ملاحظه ای در تدوین سیاست ها و برنامه های اجرایی سازمان ایفاء می نماید. دکتر علی اکبر فرهنگی دکترای ارتباطات و فوق دکترای ارتباطات انسانی پیرامون روابط عمومی و جایگاه آن می گوید: روابط عمومی در جایی می تواند مطرح با شد که مردم سالاری و پاسخگویی باشد و باید روح پاسخگویی درون یک جامعه شکل گیرد. یکی از ابزارهای مهم توسعه ، روابط عمومی ها هستند ، نقش مهم روابط عمومی در بهینه سازی تصمیم گیری های سازمانی است . روابط عمومی ابزاری در اختیار مدیریت است . مدیرانی که دارای روابط عمومی قوی هستند تصمیم گیری هایشان درست است و برعکس مدیرانی که روابط عمومی قوی ندارند اغلب دچار اشتباه می شوند . برای روابط عمومی تعابیری به کار برده اند که مختصری از آنها به این شرح است: ۱- روابط عمومی چشم و چراغ یک دستگاه است. روابط عمومی است که باید همه چیز را ببیند و همه چیز را نیز زیبا بنمایاند . ۲-روابط عمومی مغر متفکر و موتور محرکه و شریان حیاتی و دایمی دستگاه است . ۳-روابط عمومی هدف و چگونگی کلیه برنامه ها را ترسیم می کند . ۴-روابط عمومی مشاور امین مدیر و کلیه کارکنان دستگاه است. پس لازم است که مدیر و کارکنان صد در صد به وی اعتماد دشته باشند. ۵-روابط عمومی آیینه زیبایی هاست . یک اطاق شیشه ای است که از هر طرف آن همه چیز زیبا دیده می شود. ۶- روابط عمومی هنر و علم اجتماعی است که درون و برون دستگاه را به هم پیوند می دهد. ۷-روابط عمومی حافظ منافع دستگاه مربوطه و مردمی است که با آن سر و کار دارند . تعریف روابط عمومی در بی‌تعریف‌هاست. این را مدیر روابط عمومی «مایکروسافت» می‌گوید و «بیل‌گیتس» ـ غول رایانه‌ای جهان یک تعریف دیگر هم به آن اضافه می‌کند. «گیتس» می‌گوید: «موفقیت بدون روابط عمومی خوب یک آرزوی بد است.» این نماد بی‌تعریف‌ها در کشور ما هم تعریف مشخصی ندارد. خیلی‌ها در ضمیر ناخودآگاه «روابط عمومی» را کلید تمامی قفل‌های بسته می‌دانند و سازمان‌های بدون روابط عمومی را با حصارهای آهنین و درهای بسته سنگین به یاد می‌آورند. این تعریف تقریبا با واقعیت همخوانی دارد اما روابط عمومی ابعاد و زوایای پنهان و پیدای دیگر هم دارد. روابط عمومی موجودی زنده است که نفس می‌کشد، راه می‌رود، حرف می‌زند، قد می‌کشد، لبخند می‌زند، درگیر می‌شود، بحث می‌کند، گاه به پیری و فرتوتی‌ تن می‌سپارد و گاه می‌میرد. کامیاری و ناکامی یک سازمان به رفتار همین موجود زنده، بستگی تام و تمام دارد. گاه بنای عظیم یک سازمان با رفتاری نادرست که از «روابط عمومی» سر می‌زند به یکباره فرو می‌ریزد و گاه سازمانی گمنام با رفتار حرفه‌ای یک روابط عمومی سری در میان سرها درمی‌آورد و راهی دیار کامکاران می‌شود. روابط عمومی در هزاره سوم، مرز ارتباطات را درهم شکسته و هم‌اکنون به دنبال یافتن و درک افق‌های تازه‌تر است. افق‌های فراسوی آنچه تاکنون از آن به منظره رویایی یک روابط عمومی موفق تعبیر شده است. آن سوی ارتباطات گستره‌ای وسیع در انتظار روابط عمومی‌هاست که می‌تواند سطح آنان را از «پیشانی سازمان» به «مغز سازمان» ارتقا بخشد و ماموریت‌های تازه‌تر ـ و البته مخاطره‌آمیز‌تری ـ را برای اهالی روابط عمومی رقم بزند. در جهان امروز یک روابط عمومی موفق، یک نیروی واکنش سریع نیست بلکه یک مدیر کنش‌مند است که پیش از شروع واقعه به استقبال آن می‌رود. به عبارت دیگر منتظر نمی‌ماند که سازمان، آماج تهاجم قرار بگیرد و او با «آتش تهیه» تکذیب، توضیح، جوابیه و شکایت به رویارویی برخیزد بلکه با رویکرد حرفه‌ای تمامی روزنه‌های نفوذ به سازمان را می‌بندد که البته این «بستن‌ها» محصول تفکری است که اهالی روابط عمومی از آن به عنوان «سیاست درهای باز» یاد می‌کنند. شاید «روز روابط عمومی» فرصت خوبی برای شناساندن این هنر به شهروندانی باشد که جز اطلاع‌رسانی وظیفه‌ای برای روابط عمومی‌ها متصور نیستند و این جماعت را پلی میان خود و مسئولان یک سازمان می‌دانند. اما واقعیت این است که اهالی روابط عمومی که معمولا به جای منطق‌های چارچوب‌دار از احساس و شم حرفه‌ای خود فرمان می‌گیرند به این «تعریف همگانی» امید چندانی نمی‌بندند و همواره این روز را با تبریکی خشک و خالی سپری می‌کنند.